بی تو هر روز مرا ماهی و هر شب سالی ست

شب چنین، روز چنان، آه! چه مشکل حالی ست!

هرگزت نیست بر احوال غریبان رحمی

ما غریبیم و تو بی رحم، غریب احوالی ست!

گر فتد مردم چشمم به رخت، روی مپوش

تو همان گیر که بر روی تو این هم خالی ست

بر لب چشمهٔ نوشین تو آن سبزهٔ خط

شکرستان تو را طوطی فارغ بالی ست

می روی تند که باز آیم و زارت بکشم

این نه تندی ست که در کشتن من اهمالی ست

قرعهٔ بندگی خویش به نامم زده ای

این سعادت عجب ست! این چه مبارک فالی ست!

ماه من سوی هلالی نظری کرد و گذشت

کوکب طالع او را نظر اقبالی ست